Ислом оламининг иккинчи халифаси ҳазрати Умар розияллоҳу анҳу кечалари бедор бўлар, вақти-вақти билан Мадина кўчаларини айланардилар. Иттифоқо бир кеча бир ҳовли олдидан ўтиб кетаётганларида онаси билан баҳслашаётган қизининг овозини эшитиб қолдилар.
– Қизим, тур сув олиб келгин, сутга қўшамиз, сигиримизнинг сути камайиб қолди, бу сутни шундай борича бозорга олиб бориб сотсак, ҳеч қанча пул бўлмайди, озроқ сув қўшсак, сут кўпаяди ва ҳаражатларимизга етади.
– Онажон, Аллоҳдан қўрқмайсизми, халифага мункар (шариатда қайтарилган) ишларни қилмаслик учун байъат қилганмиз-ку, ваъдани бузамизми, хиёнат қиламизми?!
– Ахир қизим, халифа бизнинг сўзимизни эшитиб, ҳолмизни кўриб турибдими? У бизга ёрдам берармиди?
– Онажон халифа кўрмаслиги мумкин, лекин Аллоҳ таоло бизни кўриб турибди-ку!
Умар розияллоҳу анҳу бу сўзларни эшитиб, ортларига қайтиб, ўғилларини чақириб: – “Эй ўғилларим, бир сут сотувчи аёлнинг қизи бор, шу қизни учовингиздан бирингиз никоҳингизга оласиз”, дедилар.
Оталарининг бу қароридан ўғиллари ҳайратда қолди, чунки ўша вақтда арабларда насабга катта эътибор қилинар эди. Наҳотки халифанинг ўғли бир сут сотувчи аёлнинг қизига уйланса? Ўғиллари:
– Нима учун, эй отажон? дедилар. Умар розияллоҳу анҳу:
– Унинг қизи ҳеч ким кўрмаган жойда ҳам Аллоҳдан қўрқади, ҳамма вақт, ҳамма жойда Аллоҳ кўриб туришлигини ҳис қилиб яшайди, мен набираларим ана шундай покиза, тақволи аёлдан дунёга келишини хоҳлайман, дедилар.
Ибрат олинг! Аллоҳни доимо кўриб, назорат қилишлигини ҳис қилиб яшаш бу қизни халифага келин бўлиш шарафига муяссар қилди. Аммо бугун баъзилар жума ва бошқа намозларга масжидга боради, лекин савдода хиёнатга йўл қўяди, баъзилар эса ибодатларни бекаму кўст бажаришга ҳаракат қилади, лекин ота-онасини ранжитади, қариндошларидан хабар олмайди. Баъзилар нафл рўзаларни ҳам тутади, аммо бошқаларга озор беради. Ҳаж, умрани адо этишади, бироқ риёкорлик, дабдабабозликдан сақланишмайди…
Абдулмажид ИСАҚОВ,
Қўқон шаҳар бош имом-хатиби