Абу Ҳанифа айтадилар: “Уламоларнинг ҳаётини билиш, уларни насиҳатига қулоқ бериш – мен учун фиқҳнинг баъзи жиҳатларини билишдан афзал. Чунки уларнинг ҳаёт йўллари ва насиҳатларида улкан одоб ва ибрат бордир”.
Солиҳлардек бўла олмасангиз ҳам, уларнинг йўлида бўлишга интилинг. Зеро улар каби бўлиш катта зафардир. Солиҳ кишилар билан бирга ўтириш, улар билан ҳамсуҳбат бўлиш, оқил кишиларнинг ҳаёт мақсадларидандир.
Абу Зуръа Розий айтадилар: “Аҳмад ибн Ҳанбал бетоблиги боис ёнбошлаб ётгандилар. Шунда у кишининг ҳузурида Имрон ибн Тоҳнаннинг номи зикр қилинди. У киши дарҳол ўзларини ўнглаб, ўтириб олдилар-да: “Солиҳлар зикр қилинган жойда ёнбошлаб ўтириш одобдан эмас” дедилар”.
Суфён ибн Уяйна айтадилар: “Солиҳлар зикр қилинган вақтда Аллоҳнинг раҳмати ёғилади”.
Камолиддин АКБАРОВ,
Қўштепа тумани “Қорашбува” масжиди имом-хатиби
