Устозим мулла Умаржон домла кўп айтарди. У кишининг устози Абдусамад охунд домла устоз хизматига машғул бўлиб дарслардан қолиб кетар экан. Бир куни шериклари: “Абдусамад, биз фалон-фалон китобларни ўқиб тугатдик, сен эса хизмат қилиб юрибсан. Бундай юраверсанг, илмсиз қолиб кетасан”, – дейишади. Уларнинг суҳбатини кузатиб турган устоз, Охунд домлани чақириб: “Улар ўқиб олим бўлишсин, сиз хизмат қилиб одам бўлинг”, деган экан.
Тахминан 1996 йилларда эл орасида “Муҳаммаджон авлиё” номини олган бир отахон бўларди. “Девона” бир куни Абдусамад охун домланинг зиёратларига келса, устоз уйда йўқ экан. “Девона” бир четга олов ёқиб, қумғонда чой қайнатаётган пайтда Абдусамад охун домла келди. Домла: “Болаларга айтсангиз, чой олиб чиқишар эди”, деди. “Девона”: “Мен болаларингизга чой олиб чиқинг десам, улар кириб онасига “Чой дамлаб беринг” деб буйруқ қилса, болалар онасига нисбатан беодоблик қилгани учун қиёматда мен қандай жавоб бераман?!”, – деб айтди. Ўшанда Абдусамад охун домла: “Асли девона бизмиз”, дея кўзлари ёшланган эди.
Т.Эрбўтаев
Вилоят бош имом-хатиби
