1-нуқта:
Она фарзандига деди:
– Таомингни еб тугатсанг, сени айлантириб келаман.
Еб тугатгач онасига деди:
– Ойи, еб бўлдим. Энди борамизми айлангани?
Она:
– Кеч бўлиб қолди. Кўчада қўрқинчли одамлар болаларни еб қўяётган экан. Ҳозир чиқа олмаймиз.
Кўчадаги болаларнинг овозини эшитиб, маҳзун бўлганича термулиб қолди. Болалар эса ўйнашяпти ва уларни ҳеч ким еб қўймаяпти.
2-нуқта:
Болакай улғайгач, мактабга борди.
Устоз:
– «Ким ўзини яхши тутса, дарсда жим ўтирса ҳафта сўнггида уни ўзим билан экскурцияга олиб бораман» деди.
Экскурцияга бориш учун биринчилардан бўлишга интилган болакай, ҳафта охирида устозидан сўрайди:
– Устоз, қачон экскурцияга борамиз?
Устоз жавоб берди:
– Қандай экскурция ҳақида гапиряпсан?
3-нуқта:
Уйда ота дарс қилиб ўтирган фарзандига деди:
– Агар имтиҳонларни яхши баҳоларга топширсанг, сенга ўзим зўр велосипед олиб бераман.
Ўқув йили ҳам тугади. Имтиҳонларни аъло баҳоларга топширган болакай отасидан:
– «Дада, қани менинг велосипедим?» деб беғубор кўзлари билан қараб сўради.
Ота деди:
– Қўй шу велосипедни, ҳалокатга учрагинг келаяптими?
Ҳикоя давом этади…
Шу алфозда болакай ёлғончи бўлиб вояга етди. Яқинлари унинг тинмай ёлғон гапириши ва ҳатти- ҳаракатларига қараб маломат қиладиган бўлди:
– Бундай ёлғончиликни кимдан ўрганди экан?
Сўнгги сўз:
Абу Ҳурайра розияллоҳу анҳудан ривоят қилинади. Набий соллаллоҳу алайҳи васаллам: «Ҳар бир туғилган бола фақат фитрат (соф табиат) ила туғилади. Бас, ота-онаси уни яҳудий ёки насроний ёки мажусий қилади. Бу худди ҳайвоннинг бус-бутун ҳайвон туғишига ўхшайди. Сиз унда қулоқ-бурни кесилганини ҳис қилганмисиз?» дедилар. (Бухорий ривояти)
Унутманг! Фарзандларингизнинг фақатгина қорнини тўйғизиб, устини бутлаб «тарбиялаяпман» десангиз қаттиқ адашасиз! Уларнинг руҳлари ҳам оч…
Болалар билан суҳбатлашаётганда ЭҲТИЁТ БЎЛИНГ!
Интернет саҳифаларидан олинди
