Мўмин кишининг гўзал ва ибратли сифатлари бисёр бўлиб, улардан бири “самимийлик”дир.
“Самимийлик” сўзи араб тилидан олинган бўлиб, “тўғрилик”, “софдиллик” ва “ҳамжиҳатлик” каби маъноларни англатади.
Ислом шариати биз мўминларни ўзаро тўғриликка ва ҳамжиҳатликка буюриб, бунинг зидди бўлган мунофиқлик ва риёкорлик каби хислатлардан қайтаради.
Мўмин одам инсонларнинг энг самимийсидир. Мўмин киши тили билан дили бир бўлган инсондир. У ҳеч кимга тили ва қўли билан ҳам азият бермайди.
Расулуллоҳ соллаллоҳу алайҳи ва саллам марҳамат қилиб айтдилар: “Мўмин бу — бошқа мусулмонлар унинг тили ва қўлидан саломат бўлган кишидир”.
Расулуллоҳ соллаллоҳу алайҳи ва саллам чин маънода самимийлик тимсоли эдилар. Ул Зот соллаллоҳу алайҳи ва саллам билан бир бор суҳбатлашган ҳар қандай киши Ул зотдаги энг юксак самимийликни ҳис қилар ва яна бир бор суҳбатларида бўлгиси келар эди.
Минг афсуслар бўлсинки, бугун инсонларда мана шундай самимийлик сифати камайиб кетди. Бунинг оқибатида турли кўнгилсизлик ва уруш-жанжаллар кўпаймоқда. Ака-ука ва қавму қариндошлар орасида меҳр-оқибат ришталари узилмоқда.
Агар биз вақтида ўзимизни тўғрилаб олмасак, Муҳаммад алайҳиссаломнинг гўзал хулқу одобларини ҳаётимизда акс эттирмасак, бунинг оқибати ҳатарли бўлиши турган гап. Ҳар биримиз ўзимизни ислоҳ қилайлик, зора аҳволимиз яхшиланса…
Зоиржон МАТКАРИМОВ,
Учкўприк тумани “Қораянтоғ” масжиди имом- ноиби