«Очофат» имом

Имом Шофеий Бағдодга хат ёзиб, шогирдлари Имом Аҳмад ибн Ҳанбални Мисрга меҳмонга таклиф қилибдилар. У зотнинг истиқболларига Имом Шофеийга қўшилиб, ҳоким ва шаҳар аҳли шаҳар ташқарисига чиқишибди. Имом Ҳанбални Шофеий уйларига олиб келиб, зиёфат берибдилар. Буюк Имомнинг келганлари эшитиб, бутун шаҳар йиғилибди. Имом Ҳанбал зиёфатда бир киши ейдиган овқатдан еттитасини ебдилар.

Бирдан кўпчиликнинг қалбига гумон оралабди. Мақталган имом очофат экан-ку, деган шубҳа Имом Шофеий ва у кишининг ўғиллари қалбига ҳам кирибди. Ҳатто ўғиллари бу ҳақда Имом Шофеийга маломат билан:

— Шогирдимнинг илми мендан ҳам кучли дердингиз, ғирт очофат экан-ку. Олим ҳам шундай бўладими? — дейишибди.

— Менинг ҳам қалбимда шунақа гумон бор. Лекин мезбонлик одоби бор. Бирон нарса деёлмайман. Майли, сизлар кечасига сув тайёрлаб қўйинглар, Аҳмад кечаси таҳажжудга туради.

Имом Шофеий бомдодга туриб, қарасалар, сув ҳам ишлатилмабди. Гумонлари янада аланга олиб, Имом Аҳмаднинг ҳузурига кириб сўрабдилар:

— Эй, Имом, сиз аввал бунақа эмасдингиз. Кам овқатланардингиз. Кечқурун таҳажжуд ўқирдингиз.

— Устоз, бунинг сирини сизга очаман. Дунёга келиб, ҳалол овқатнинг тепасидан нур чиқишини сизнинг таомингизда кўрдим. Ёрилиб ўлсам ҳам майли, дея ушбу ҳалол овқатингиздан еявердим. Сизнинг ҳалол таомингиз менинг қалбимга нур бўлиб, кечаси билан ухламасдан ибодат қилиб чиқдим. Таомингизнинг илмий баракаси шундай бўлдики, бир оятдан юзтагача ҳукм чиқардим…

Манба: qadriyat.uz