Луқмони Ҳаким бозорда юрганида бир бой уни қочиб кетган қулига ўхшатибди. Соқчиларига буюриб, Луқмонни кишанлатиб уйига олиб борибди. Луқмони Ҳаким унга қанча тушунтирса ҳам, бой унинг сўзларига ишонмабди. Натижада Луқмонни бир йил қийноқда ишлатиб, унга уй қурдиртирибди. Фалакнинг гардишини қарангки, бойнинг қочган қули ортига қайтибди. Буни кўрган бой зулм қилиб қўйганини англаб, Луқмондан кечирим сўрабди. Луқмони Ҳаким эса:
– Узринг фойдасиз. Мени шунча қийнаб берган азобларинг эвазига бир оғиз узр билан қутулмоқчимисан?! Лекин, майли, мен сени, барибир, кечираман. Чунки сен ҳам текинга уй қурдириб фойда қилдинг, мен ҳам заҳмат нима эканилигини ўрганиб, охиратим учун фойда қилдим, – дебди.
«Оила тақвимидан»