Талабалик пайтларимиз эди ўшанда. Дам олиш куни бирров уйга бориб келинарди. Шанба куни уйга келсак, эртага кечроқ қайтишимизни айтардилар онам. Ҳа, дийдор ширинда… Онамни кўргилари келипти-да, соғинишипти бизни, деб ўйлардик.
Ҳа, бу жиҳати ҳам тўғри. Бироқ бунинг ҳикматини кечроқ тушундик. Онам якшанба куни бозорга бориб, ёзда тўплаган майизми, бодомми ёки ёнғоқми – қўйингки, тўплаганларини сотиб, бизни кетишимизга пул топишар экан.
Ўзлари емай едирган, киймай кийдирган, меҳрибон оналаримиздан Аллоҳ рози бўлсин! Ўтганларини Аллоҳ раҳмат қилсин!
* * *
“Агар (аёлингизни) ёқтирмасангиз, Аллоҳ таоло сиз ёқтирмаган нарсада кўп яхшиликни пайдо қилади” (Нисо сураси, 19-оят).
Имом Олусий “ёқтирмасангиз” сўзини “сабр қилинг” деб тафсир қилганлар. Каъбул Ахбор айтадилар: “Аёлининг озорига сабр қилган кишига, Аллоҳ таоло Аюб алайҳиссаломга берилган ажр, мукофотни беради. Эрининг озорига сабр қилган аёлга эса Осиё онамизга берилган ажр мукофотни беради”.
Азизлар! Оила сабр билан оила бўлар экан-да. Бу боради бесабрлик қилмайлик!
Давронбек Норматов,
Ўзбекистон тумани “Абу Мусо Ашъарий” масжиди имом-хатиби
