Бир куни қишлоғимизда жаноза бўлиб қолди. Жаноза вақти соат 15:00 га тайинланган эди. Мусибат етган хонадонга бир оз вақтлироқ бордик, кўнгил сўрадик ва ҳамдардлик билдирдик.
Белгиланган вақт ҳам бўлди. Шу фурсатда маййит яқинларидан бир киши келиб, “домла яқин қариндошимиз йўлда эканлар, ҳозир телефонлашдик, беш дақиқада етиб келар эканлар. Беш дақиқа кутайлик», дейишди. Ҳа майли, беш дақиқа бўлса кутаверамиз, дедик.
Орадан беш дақиқа ҳам ўтди. Жамоат бир-бирига қарашар, соатларига термилишарди. Сўраган вақтимизда яна шу жавобни беришди. Беш дақиқа…
Афсуски, беш дақиқадан бештаси ҳам ўтди. Салкам ярим соат деганда келишди. Шунда бизни бир савол қийнади. Беш дақиқа ўзи қанча муддат? Бир дақиқадан бештасими ёки ўттизтами? Нега беш дақиқа, беш минутда деймизу ярим бир соатларга чўзилиб кетади.
Мактабда бир устозимиз бўларди. Устозни одатлари кеч қолган талабани сўроқ саволга тутмас эдилар. Бунинг сабаби сўралганда, устоз шундай жавоб берган эдилар: «Кеч қолган талабани ҳижолатга солгим келмайди. Ҳижолат бўлганиданми, қўрққаниданми, баъзида ёлғон сўзлашга ўтиши мумкин. Бир инсонни ёлғон гапиришига, гуноҳкор бўлишига сабабчи бўлиб қолмай», дер эдилар.
Азизлар! Самимий бўлайлик. Бу сўзларимиз ёлғонга ўхшаб қолмасмикан? Сўзларимизни ростини, аниғини гапиришга одатланайлик. Ахир Пайғамбарларимиз соллаллоҳу алайҳи васаллам ҳадисларидан бирида “Ким алдаса, биздан эмас” деганлар. Ёлғон сўздан имкон қадар узоқ бўлайлик!
Давронбек Норматов,
Ўзбекистон тумани «Абу Мусо Ашъарий» масжиди имом-хатиби
