Ислом дини инсонларни доимо эзгуликка, гўзал хулққа, раҳм-шафқатга буюради. Бунинг акси ўлароқ бузғунчилик, зулм ва зўравонликнинг барча кўринишларини қатъий қоралайди ҳамда ундан қайтаради. Аллоҳ таоло Қуръони каримда шундай марҳамат қилади:
“Албатта, Аллоҳ адолатга, эзгу ишларга ва қариндошга яхшилик қилишга буюради ҳамда бузуқчилик, ёвуз ишлар ва зулмдан қайтаради” (Наҳл сураси, 91-оят).
Шафқатсизлик, қотиллик ва тинч аҳоли устига кўплаб кулфатларни солишни мақсад қилиб олган террорчилик ҳаракатлари ислом ва иймон тақозосига буткул тескари ҳаракат бўлиб, муқаддас динимизда бундай ишлар аллақачон “гуноҳи кабира” (ҳалокатга олиб борувчи улкан гуноҳ) деб белгилаб қўйилган. Шунга қарамасдан, айрим шахс ва гуруҳлар ўзларининг қабиҳ ниятларини амалга ошириш учун террорчилик ҳаракатларини содир этиб, бу қилмишларини исломий шиорлар билан буркашга уринаётир. Бу эса, аслида уларнинг дин душманлари эканлигини англатади. Чунки улар бу ишлари билан Исломни ёмонотлиқ қилишни ва мусулмонларни обрўсизлантиришни истайдилар. Ҳолбуки, динимизда халқларнинг осойишталиги ва хавфсизлигига раҳна соладиган бундай ўзбошимчаликлар мунофиқларнинг амали сифатида баҳоланади:
“(Олдингиздан) кетганида ерда фитна-фасод, экин ва наслни ҳалок қилиш ишлари билан юради. Аллоҳ эса, фасодни (бузғунчиликни) ёқтирмайди” (Бақара сураси, 205-оят).
Ислом дини инсон қонини ноҳақ тўкишни қатъий ҳаром қилган бўлиб, Қиёмат кунида Аллоҳ таолонинг ҳузурида ҳисоб-китоб биринчи бўлиб шу хусусда кечишини ҳеч ким унутмаслиги керак. Имом Бухорий ривоят қилган ҳадисда Пайғамбар (соллаллоҳу алайҳи васаллам) айтдилар: “Қиёмат куни биринчи савол ноҳақ тўкилган қонлар тўғрисида бўлур”.
Парвардигорнинг ризосига қарши бориб, инсонларни ноҳақ ўлдирган ва хўрлаган кимсалар дунё ҳаётида ютуққа эришамиз, деб ўйласалар, хато қилган бўладилар. Аллоҳ таоло Қуръони каримда: “Албатта, Аллоҳ бузғунчи кимсаларнинг ишини ўнгламайди”, – дея очиқ маълум қилган (Юнус сураси, 81-оят).
Расулуллоҳ (соллаллоҳу алайҳи васаллам) бундай дедилар: “Албатта, мўмин киши қачонки гуноҳ содир этса, унинг қалбида кичкина қора доғ пайдо бўлади. Агар тавба қилиб, (гуноҳдан) тийилса ва истиғфор айтса, қалби сайқаллашади. Агар (гуноҳни) кўпайтирса, (доғ ҳам) кўпаяди, ҳатто қалбини эгаллаб олади. Бас, ана шу Аллоҳ таоло Қуръонда:
“Йўқ! Балки уларнинг қалбларини ўзлари касб қилиб олган гуноҳлари қоплаб олгандир” (Мутоффифин, 14) дея зикр қилган “қоплаб олиш”дир” (Имом Аҳмад, Термизий, Ибн Можа, Ибн Ҳиббон ва Ҳоким ривояти).
Дарҳақиқат, бугунги кунда турли доиралар манфаати йўлида маълум бир гуруҳ ёки тузилмалар ғояларига мутаассибона ёндашиш оқибатида минглаб инсонларнинг қонини тўкаётган, таълим даргоҳларини устоз ва ўқувчилари билан бирга ёндириб, портлатиб юбораётган, масжидда ибодат учун тўпланган мусулмонлар ўртасида қўпорувчилик содир этаётган, муайян шахсларга нисбатан суйиқасдлар уйиштираётган кимсалар инсонийлик қиёфасини йўқотган, қилган қилмишларининг занги қалбларини бутунлай қоплаб олган манқуртлардир. Уларнинг на ватани бор, на миллати бор. Улар бундай юксак туйғулардан мосуводир. Инсоф, адолат, диёнат, раҳм-шафқат каби фазилатлар уларга бегона.
Абу Зарр (розияллоҳу анҳу)дан ривоят қилинган ҳадиси қудсийда Пайғамбар (соллаллоҳу алайҳи васаллам) дедилар: Аллоҳ таоло айтди: “Бандаларим, мен ўзим учун зулмни ҳаром қилдим, сизлар ўртангизда ҳам уни ҳаром қилдим. Бас, бир-бирингизга зулм қилмангиз!”
Муқаддас динимиз таълимотини тўғри англаб, унга оғишмай амал қилиб боришни Аллоҳ таоло барчаларимизга муяссар қилсин!
Аҳмадхон НИЗОМОВ,
Учкўприк тумани бош имом-хатиби
