Кеч тушганда дурадгор устахонани ёпиб уйга кетди. Кечаси устахонага илон кирди. Қорни оч илон егулик топиш илинжида у ёқдан бу ёққа ўрмалаб юра бошлади. Қоронғу хонада у тўсатдан болтага урилиб кетди. Алам олиш ниятида у болтага ўралиб олиб уни чақишни бошлади, лекин унинг ҳужуми болтага мутлақо зарар етказмади, аксинча илоннинг оғзи жароҳатланиб қон оқишни бошлади. Илон душманига маҳкам чирмашиб олиб, уни бўғмоқчи бўлди. Кейинги куни дурадгор устахона эшигини очганда у ерда болтанинг тиғи устида қонга беланиб, чўзилиб ётган илонга кўзи тушди.
Илон кимнингдир айби билан ҳалок бўлмади, ўзининг жаҳли ва адовати туфайли вафот этди.
Қиссадан ҳисса, кўпинча биз жаҳлимиз чиққан пайтда атрофимиздагиларни ноҳақ азоблаб, дилига озор бериб қўямиз. Вақт ўтгач, ҳаммадан ҳам кўра ўзимизга кўпроқ зиён етказганимизни англаймиз.
Моҳира Зуфарова│muslim.uz