Имом Ибн Аннаҳвий раҳимаҳуллоҳ айтадилар: Бир куни Ибн Атоуллоҳ Искандарийнинг илм мажлисларига келдим. Ўша вақтда у зот ўз замонасининг тасаввуф аҳли орасида энг катта уламолардан эдилар. У кишига қараб туриб илмларига ҳавасим келди ва ичимда: бу зот қайси мақомда эканлар-а? – деб ўз-ўзимга айтдим. Шу вақт шайх гапдан тўхтаб менга қарадиларда: Эй, Ибн Аннаҳвий! Осий ва гуноҳкорларнинг мақомидаман, дедилар. Бу гапни эшитиб хайратда қолдим ва салом бериб секин кетдим. Ўша кечаси Расулуллоҳ соллаллоҳу алайҳи васалламни тушимда кўрдим. У зот бир тепаликнинг устида турибдилар, саҳобалар у кишининг атрофларида, одамлар тўпланган. Шу пайт Расулуллоҳ соллаллоҳу алайҳи васаллам: Қани Тожуддин ибн Атоуллоҳ? – дедилар. Ибн Атоуллоҳ: Мен шу ердаман, деб жавоб бердилар. Расулуллоҳ соллаллоҳу алайҳи васаллам унга: Тур ўрнингдан ва гапир. Аллоҳ таоло сенинг гапингни яхши кўради, дедилар . Ибн Атоуллоҳ Аллоҳнинг муҳаббати ҳақида гапира бошладилар.
Алаҳсиб ўрнимдан турдим ва шу заҳоти Ибн Атоуллоҳнинг ҳузурларига югурдим. Қарасам у киши Расулуллоҳ соллаллоҳу алайҳи васалламнинг ҳузурларида гапираётган гапларини айтиб турган эканлар. Ўзимга ўзим: Мана бу юксак мақом экан, дедим. Шунда Ибн Атоуллоҳ менга табассум билан боқиб: Эй, Ибн Аннаҳвий! Сенга махфий бўлганлари бундан ҳам буюк, дедилар.
Ҳомиджон домла Ишматбеков,
Ўзбекистон мусулмонлари идораси раисининг биринчи ўринбосари
