Аллоҳ таоло бандасига берган неъматлардан бири – ҳалол касб ва меҳнат эвазига кенг ризққа эришиш. Бошига бир дард келган бемор буни яхшироқ англай олади. Афсуски,ҳаётда жисмонан соғ-саломат бўлсада,меҳнатга тоқатсиз,бошқаларга суяниб яшашни,кўча-куйда тиланишдан уялмайди тирикчилик қилишга одатланганлар ҳам учраб туриши аччиқ бўлсада ҳақиқат. Хўш, буборда Ислом нима дейди?
Муқаддас динимиз бундай ишдан қайтаради ва ҳалол меҳнат билан ризқ топишга чақиради. Жумладан, Зубайр ибн Аввом розияллоҳу анҳудан ривоят қилинган хадиси шарифда пайғамбаримиз Муҳаммад соллаллоҳу алайҳи васаллам шундай деганлар:“Сизлардан бирингиз арқонини қўлига олиб,эрта тонгдатуриб ўтин териб сотиши ва унинг пулига таомланиб,рўзғорга ишлатиб ортганини эҳсон қилиши, одамлардан тиланчилик қилиб сўрашдан яхшидир.Инсонлар баъзида беради ё бермайди” (Имом Бухорий ривояти) дея марҳамат қилганлар.
Бундай ташқари, тарихдан маълумки, ўтган пайғамбарлар ҳамда уларга меросхўр бўлган барча аллома ва авлиёлар ҳам ҳатто касб билан шуғулланган, шу орқали Аллоҳ сочиб қўйган ризққа ҳалол меҳнат – пешона тери эвазига етишганлар.
Ортиқали КАРИМОВ,
Бувайда тумани “Бўстонбува” масжиди имом-хатиби
