— Намозда имомликка ўтар эканман: “Аллоҳу Акбар!” дея рукуга борганимда, туриб ортимга қарагим келади. Ортимда минг-мингларча инсонлар бир тану бир жон бўлиб, рукуга эргашганини кўргим, кўзимни қувонтиргим келади!
— Намозда ҳеч ким имомга қарши чиқмайди. Ҳеч ким: “Ҳой, биз руку қилмаймиз!” демайди. Имомдан олдин рукуга кетмайди. Агар олдин кетса, намози бузулишини билади. Ҳа, намозда итоатнинг ҳақиқий намунасини кўрамиз.
— Ҳаётдачи?! Ҳаётда ҳам худди намоздагидек пешвога итоат қиламизми?! Намоз бизга ҳаётимизнинг мақсадини, вазифамизни ва йўналишимизни ўргатади. Нима учун намозда имомга итоат қилиб, ҳаётимизда имомларга қарши чиқамиз?! Намозимизда Аллоҳнинг буйруқларига итоат қилиб, ҳаётимизда ўз билганимизча яшасак тўғри бўладими?!
— Бир ишни бошлаб, кейин муаммо чиққанида илм аҳлидан ечим истаб келамиз. Ахир шу ишни бошлашдан олдин аҳли илмдан маслаҳат олсак, шу муаммога тушмасмидик, балки…
Ўзбекистон тумани “Ҳожи Юсуф” масжиди имом–хатиби
Элмурод Раҳмонов томонидан оққа кўчирилди
