Қишлоқдан бир камбағал киши қўлида бир косада тўла узум ила Расулуллоҳ саллоллоҳу алайҳи васаллам ҳузурларига ҳадя қилмоқ ниятида келди.
Расулуллоҳ саллоллоҳу алайҳи васаллам узумни олиб ундан едилар, бир марта олиб еганларидан кейин бир табассум қилдилар, иккинчи бор олиб еганларидан сўнг яна жилмайдилар.
У зотнинг табассумларини кўрган фақир киши хурсандлигидан осмонга учай деди. Атрофида У зотнинг асҳоблари қараб турардилар, аммо ҳар галгидек асҳобларига бу сафар узумни улашмадилар, ҳатто косадаги узумни табассум қилиб, охиригача еб тугатдилар.
Фақир киши хурсандлигидан ўзига сиғмай, қайтиб кетди. Саҳобаи киромлар Расулуллоҳ саллоллоҳу алайҳи васалламга қараб:
– Ё Расулуллоҳ! Нима учун бизни узумга шерик қилмадингиз? – дейишди.
Расулуллоҳ саллоллоҳу алайҳи васаллам уларга бир табассум қилиб:
– У узумдан бир олгандим жудаям аччиқ экан, сизлар ила шерик бўлсам, бирортангиз у кишининг хурсандлигини бузиб қўймоқлигингиздан қўрқдим! – дедилар.
Манбалар асосида
Ўзбекистон тумани “Ҳожи Юсуф” масжиди имом-хатиби
Элмурод Раҳмонов тайёрлади
