Гиёҳвандликнинг инсоният соғлигига, оилаларга, иқтисодга умуман, инсон ҳаётининг барча соҳаларига солаётган таҳдиди соат сайин ортиб бормоқда.
Баъзи бир мутахассилар эндликда дунёни ҳалокатга солувчи нарса гидроин бомбаси эмас, “героин бомбаси” бўлиб қолганини таъкидламоқдалар.
Гиёҳвандликнинг зарарларини санаб охирига етказиб бўлмайди. Гиёҳвандлик кишни виждонсиз, уятсиз қилиб қўяди. Жамиятга виждонсизлик ва уятсизликдан кўпроқ зарар келтирадиган нарса бўлмаса керак. Чунки, гиёҳванд киши одоб-ахлоққа эътибор бермай қўяди ва натижада барча ёмонликларни тап тортмай қилаверади. Кўпгина тўполонлар, тартибсизликлар, одам ўлдириш ва шунга ўхшаш турли жиноятлар гиёҳвандлик туфайлидир.
Бугунги кунда, гиёҳвандлик катта таҳдид солиб, келажак авлодларимизни ҳам ўз домига тортиш хавфи туғилиб турган бир пайитда ҳаммамиз бу офатга қарши курашмоғимиз матлубдир.
Афсуски гиёҳвандлик моддалари орқасидан тирикчик қилаётган кимсалар ҳам учраб туради. Бундай нобакорлар ўз қилмишлари билан инсоният илдизи, насл-насаби ва келажагига таҳдид солаётганини наҳот англамасалар!. Шукрки юртимизда бу офатга қарши кураш бўйича мутасаддилар томонидан мунтазам чора-тадбирлар амалга ошриб келинмоқда.
Жамиятнинг ҳар бир аъзоси: каттаю кичик, эркагу аёл, ёшу қари – ҳамма-ҳамма гиёҳвандликка қарши курашда иштирок этмоқғи кечиктириб бўлмас заруратдир.
Ҳамма бир жон, бир тан бўлиб, “йўқолсин гиёҳвандлик!” шиори остида бирлашмоғи керак.
Динимиз манбаларида: “Сиздан ким ёмон – мункар ишни кўрса, уни қўли билан ўзгартирсин, агар бунга қодир бўлмаса тили билан ўзгартирсин, агар унга ҳам қодир бўлмаса дили билан ёмон кўрсин, ана ўша имоннинг заифлигидир” дейилган.
Гиёҳвандликка қарши кураш оммавий бўлиши лозимлигини янада чуқурроқ англаб етишимиз учун қуйидаги ҳадиси шарифни яхшилаб ўрганмоғимиз лозим:
“Аллоҳнинг ҳадди – чегарасида туринглар ва ундан чиққанларнинг мисоли ҳудди бир кемадан қуръа орқали жой олган кишиларга ўхшайди. Уларнинг баъзиси кеманинг юқорисидан, баъзиси пастидан жой олдилар. Пастдагилар сувга ҳожатлари тушса, юқоридагиларнинг олдидан ўтар эдилар. Улар: “Юқоридагиларга озор бермаслигимиз учун ўз улушимиздан бир жойни тешиб олсак, қандоқ бўларкин”, дедилар. Агар уларни истаклари ила қўйиб қўйсалар, ҳаммалари ҳалок бўлурлар. Агар уларнинг қўлларидан тутсалар, улар ҳам, бошқалар ҳам – ҳаммалари нажот топурлар” (Имом Бухорий ривоят қилган).
Бугунги кунда гиёҳвандлик қилаётганлар, ул моддаларни етиштириб, ишлаб чиқараётганлар, ташиётганлар, сотаётганлар – барча-барчалари ҳаммамизнинг ҳаёт кемамизни тагидан тешиб ғарқ этишга ҳаракат қилаётган жоҳиллардир. Агар кўплашиб уларнинг қўлидан тутмасак, ҳаммамиз бараварига ғарқ бўлиб, ҳалокатга учрашимиз турган гап.
Ҳа, ўзини, оиласини, яқинларини, бутун инсониятни ва келажак авлодларни ўйлаган ҳар бир шахс гиёҳвандликка қарши курашда фаол бўлиши зарурдир.
Холмурод МАМАЖОНОВ,
Фарғона шаҳар “Уммул-қуро” масжиди имом-хатиби