Ҳикоя қилишларича, уруш йилларида бир йигит урушга кетишидан олдин қўшниси мўйсафид отахон билан суҳбатлашиб қолади. Шунда мўйсафид йигитдан соғлик саломатлиги, нима қилиб юрганлиги хақида сўрабди. Йигит урушга кетаётганлигини айтибди. Йигитнинг бу сўзларини эшитган мўйсафид унга: “Агар урушга борсанг, ҳазрати Юнус алайҳиссаломнинг мана бу – Ла илааҳа илла анта субҳанака инни кунту миназ-золимийн, дуоларини айтишини унутма, болам” дея маслаҳат берибди.
Отахоннинг бу сўзларини қулоғимга олиб урушга кетдим. Уруш майдонига кирганимда, отахон ўргатган дуони асло тарк этмадим. Жангоҳларда қанчалик қирғинбаротлар бўлмасин, мен у жойлардан омон чиқавердим, ҳатто мен хизмат қилаётган бутун полк қирилганда ҳам мен ўзим омон қолдим.
Бу ҳолатни кўрган бошлиқлар “сен қўрқоқсан” урушда беркиниб, ўз жонингни сақлаб қолгансан, дея маломат қилишди. Мен эса ҳеч нарса демай кетавердим. Агар бу сирни уларга айтганим билан барибир тушунишмас, ишонишмас эди. Шундан кейин ҳам бир неча жанглардан яна омон чиқавердим. Бу орада бошлиқларнинг таънаси янада ошар, бундай таъна тошлари, маломатлардан тўйдим. Охири бу дуони қайта қилмасликка қарор қилиб, уришга кирдим.
Уруш майдонида икки оёғимдан яраланиб, ҳарбий госпиталда даволаниб, ҳарбий комиссия томонидан армия сафига нолойиқ деб топилиб уйга қайтарилдим. Шундагина бу дуонинг қанчалар менга қўрғон бўлганини ҳис қилдим.
Иброҳимжон ЮСУПОВ,
Фарғона тумани “Эрматбой” масжиди имом-хатиби